Krótko o dylemacie przy wyborze narzędzia do pisania. Jest to temat mniej trywialny, niż może się wydawać. Przy okazji napiszę kilka słów wyjaśnienia i okraszę to suchym żartem politycznym.
Każdy musi czasami coś napisać, choć dla jednych jest to czynność przyjemna a dla drugich jedynie konieczność. Istnieje szeroki wachlarz narzędzi, którymi można się posłużyć a ja wymienię jedynie nieliczne spośród nich.
Narzędzia do pisania (subiektywnie)
Z pewnością najbardziej popularny jest długopis. Tani, szeroko dostępny i mało kłopotliwy w codziennej eksploatacji. Pisze on pod każdym kątem a sam zapis jest wodoodporny. Ma sporo zalet, ale nie jest jedynym możliwym wyborem. Oczywiście używam długopisów, ale nie są moim ulubionym narzędziem do pisania. Wspomnę też, że nie odpowiada mi, iż większość długopisów to tanie, często jednorazowe, pisadełka. Jakość ich wkładów oraz pozostałych elementów pozostawia wiele do życzenia.
Ołówek to zapewne drugie co do popularności rozwiązanie. Oferuje szeroką gamę grafitów (w tym barwnych w kredkach) oraz łatwość użytkowania. Tanie i świetne narzędzie, którego ogromnych możliwości nie potrafię wykorzystać, gdyż nie umiem rysować. Używam, ale bez specjalnych emocji.
Osobiście preferuję pióro wieczne. Stalówkami pisze się bardzo przyjemnie, poprawia mi się charakter pisma, uzyskuję możliwość stosowania bardzo szerokiej palety barw. Pióra potrafią być przy okazji śliczne, przełamują codzienną szarość egzystencji i mają w sobie coś szlachetnego. Przyzwoite pióra oraz atramenty nie muszą być drogie. Więcej o piórach i długopisach możesz przeczytać w tekście „Święta wojna: pióro czy długopis” autorstwa ndv.
Pozostałe
Warto w tym miejscu wspomnieć o elektronice ułatwiającej zarówno pisanie, jak i rozpowszechnianie treści. Tu prym wiedzie komputer, który służy mi właśnie do przelewania na ekran niniejszego tekstu. Doceniam i lubię, ale moim zdaniem naciskanie klawiszy nie daje takiej satysfakcji, jak pisanie odręczne.
Oczywiście pominąłem tu ogrom innych narzędzi do pisania, jak flamaster, pędzelek albo patyk z przeznaczeniem do bazgrania na piasku. Przez wieki ludzkość wytworzyła ogrom technik, których opisanie w takim krótkim artykule jest niemożliwe.
A czym Ty wolisz pisać? Napisz w komentarzu!
Słowa wyjaśnienia
Zamierzam w przyszłości napisać trochę o długopisach i to pomimo tego, że wolę pióra wieczne. Chciałbym pokazać, że decydując się na długopis nie trzeba wybierać najtańszego, marnego urządzenia. Wpisy o długopisach będą się pojawiały w kategorii „Pióra wieczne”, gdyż nie ma sensu tworzyć osobnej a aktualnie cała nasza redakcja i tak preferuje pióra.
Jak już niedawno Poszum wspominał w tekście „Panoptikum.Media w 2021 roku” odchodzimy od dotychczasowej neutralności. Ja nie zamierzam tu politykować, zostawiam to innym. Wpisy o narzędziach do pisania, czy też inne spoza kategorii „Społeczeństwo i polityka” oraz „Media i internet” nie są miejscem na pisanie o polityce. Tym razem zrobię wyjątek i zaprezentuję suchy żart polityczny. Po prostu nie mogę się powstrzymać…
Suchy żart polityczny
Jest jeszcze jeden powód dla którego wolę pióro wieczne od długopisu. Długopis zbytnio kojarzy mi się z Andrzejem Dudą, który zyskał stosowny przydomek nie bez powodu. Żart ten jest tak słaby, jak kierunek w którym zmierza Polska.
Już po żarcie
To już niemal koniec tego chaotycznego tekstu. Temat będzie kontynuowany w przyszłości.
Zachęcam Cię do unikania najtańszych rozwiązań. Dobry długopis, ołówek i pióro wieczne wcale nie muszą być kosztowne. Możesz się o tym przekonać sprawdzając tutaj ceny. Zyskasz trwałość, komfort użytkowania i zmniejszysz ilość śmieci, które zalewają świat.
Więcej o długopisach oraz piórach pojawi się tu już wkrótce.
Życzę Ci wielu inspirujących okazji do pisania!
Grafika własnego autorstwa. W tekście pojawia się link partnerski, ale kliknięcie w niego nie przyniesie Ci żadnej szkody.
Tia, występujące w urzędach i biurach przeterminowane długopisy z gatunku „naprawdę tańszych nie było – zjeździliśmy wszystkie hurtownie w promieniu 50 km” potrafią zniechęcić do tego przyboru… A np. pióra kulkowe Pentela kosztują kilka złotych a płyną po papierze – może i nie pobawimy się grubością linii, ale pisanie takim sprzętem nie męczy.
Do pisania miękki ołówek też się nadaje, klasycznym (czyli grafit w drewienku a nie automat) można się bawić w kaligrafię, chociaż to może wymagać częstego ostrzenia – bynajmniej nie przy pomocy temperówki.
Pióra i stalówki do kaligrafii – cały wybór i przekrój wrażeń – od płynących po papierze w każdym kierunku, zawsze cienkich jak włos i nudnych, po wymagające i pozwalające bawić się grubością linii, od użytkowych za kilkanaście złotych (Platinum Preppy EF płynie fenomenalnie przyjemnie) po drogą biżuterię… I jeszcze moja miłość do tanich chińskich piór (marka Herb – czyli podróbka oryginalnej podróbki :D) zahaczająca o masochizm… Kilka stalówek udało mi się poprawić przy pomocy brechy i raszpla od poziomu całkiem przyjemnej współpracy – inne przybory do ręcznego pisania ciężko poprawić.
PS. Wystarczająco chaotycznie?
Wystarczająco chaotycznie 😉
Problem z tanimi długopisami to właśnie jakość ich wkładów, ale też ogólnie marne odczucia estetyczne podczas obcowania z nimi. Do tego motyw ekologiczny – tani, kiepski i plastikowy długopis szybko ląduje w śmieciach. Długopis dobrej jakości ma znacznie dłuższe życie, wystarczy wymieniać w nim wkłady. Może się nawet okazać, że jego używanie wcale nie jest droższe, niż kupowanie zawodnych jednorazówek.
Ołówkiem się pisze fajnie, ale jakoś nie przepadam. Potencjału tworzenia sztuki nie jestem za to w stanie wykorzystać.
Pióra są wspaniałe i dają wielką frajdę z pisania nimi. Tu jesteśmy zgodni 🙂